(Amerikalı Komşum Willy’den)
...yeniden hastalanacağım
annem bana köfte getirecek
bahçede onu yiyeceğim
sonra annem gidecek
ve ben klinikte yalnız kalacağım
willy başına silahları tutuyordu
benim başıma tutmuyordu silahları
ve ben
b
a
b
a
m
ı
doğurdum
fatih’teki evimiz üç odalıydı ve üçüncü kattaydı
babamla annem hiç sevişmediler
ben willy ile uyudum
saat çaldı
başkentte saatler hep çalardı
çalıştığım yerde zaman hiç ilerlemezdi
memurlar radyo dinlerlerdi
gecelerim yalnızdı
willy ile yan yana oturuyorduk
uyuyamıyorduk
uyandıktan sonra
uzun süre
dalgaları dinliyorum
annem yok
süm var
ve yüzüyor
ben yüzemiyorum
okuyamıyorum
konuşamıyorum
bazen bir şeyler söylemem gerekiyor
o zaman gülümseyip
e h
v a
e y
t ı
r
diyorum
her şey geçiyor
ve
hiçbir şey geçmiyor...
YKY, 1993, syf.34 - 35
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder