Yalnızlık bir yağmur gibidir.
Denizden akşamlara yükselir;
uzak mı uzak ovalardan gelir,
ağar göğe, hep ordadır göklerin.
Ve düşer gökten üstüne şehrin.
Alaca saatlerde yağar geri,
nice ki sabaha döner bütün sokaklar;
nice ki göğdeler, bir şey bulamamış hiçbiri,
umutlar boşa çıkmış, üzgün ayrılırlar;
nice ki insanlar karşılıklı nefret içre kalırlar
yan yana bir yatakta yatarken:
akar yalnızlık ırmaklarla derken...
Seçilmiş şiirler & duino ağıtları, syf. 61
İz yayıncılık, 2010
çev. A. Turan Oflazoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder